ASAF HALET ÇELEBİ

ASAF HALET ÇELEBİ

(1907-1958)
Şâir. İstanbul’da doğdu. M. Sait Halit Bey’in oğludur. Özel dersler aldı. Galatasaray Sultânîsi’nde okudu. Bir ara Sanayi-i Nefise Mektebi’ne (Güzel Sanatlar Okulu’na) girdi; sonra Adliye Meslek Mektebi’ne geçerek bu okulu bitirdi. Asaf Halet Üsküdar Asliye Ceza Mahkemesi’nde zabıt kâtipliği, Os*manlı Bankası ve Devlet Denizyollarında memur, Edebiyat fakültesinde memurluk yaptı. İstanbulda öldü.
Cumhuriyet devri şairlerindendir, Asaf Halet Çelebi, Türk Dîvan edebiyatı ile Fars edebiyatını iyi bildiği ve bu bilgisini eserlerine yansıt*tığı görülür. 1937 yılına kadar dîvan tarzında gazel ve rubai*ler yazdı. Bu tarihten sonra serbest nazımla şiirler yazdı. Şiirlerinde Doğu ve Batı kültürünü birleştirmiş; Hint ve Fars medeniyeti ve mitolojisinden, tasavvuftan faydalanmıştır. Duygularındaki derinlik ile dikkati çeker. Yeni Şiir akımına katılan şâirlerdendir. Şiir ve yazıları Ses, Hamle, Gün, Yeditepe, İstanbul, Türk Sanatı ve Büyük Doğu dergilerinde yayımlandı.

Şiir kitapları:
1. He (1942), 2. Lâmelif (1945), 3. Om Mani Padme Hum (1953, İlk iki kitaptaki şiirler de bu eserde yer aldı)

Telif eserleri:
1. Mevlânâ (1939), 2. Molla Câmî (1940), 3. Konuşulan Fransızca (1942), 4. Eşref oğlu Dîvânı (1943), 5. Pali Metinlerine Göre Gotama Buddha (1946), 6. Dîvan Şii*rinde İstanbul (1953), 7. Nâimâ (1953), 8. Mevlânâ ve Mevle*vîlik (1957).

Tercümeleri:
1. Meviânâ’nın Rubaileri (1939), 2. Seçme Rubailer (1945), 3 Ömer Havyam (1954), 4. Roubayat de Mevlânâ Djelal-cMIn Roumi (Paris, 1950). Çeşitli dergi*lerde kalan, kitap hâline getirilemeyen makaleleri de vardır.
[Şâirin eserlerinin bir listesi Yeni Yayınlar dergisi, Aralık-1959 sayısında verlldi.]