ŞÜKUFE NİHAL BAŞAR

ŞÜKUFE NİHAL BAŞAR

(1896-24.IX.1973)
Şâir, yazar. İstanbul’da doğdu. Çocukluğu babasının gö*revi sebebiyle Anadolu’nun çeşitli şehirlerinde geçti. Lise öğrenimini istanbul’da tamamladı. İnas Dârülfünûnu’nda (kadınlara mahsus yüksekokul) öğrenci iken Midhat Sâdul-lah Sander ile evlendi. Sonra İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Coğrafya Bölümü’nü bitirdi (1919). İstanbul’un çeşitli liselerinde tarih, coğrafya ve edebiyat dersleri verdi. Mütâreke yıllarında Müdâfâa-i Hukuk Cemiyeti’nde fitlen çalıştı. Türk Kadınlar Birliği’nin kurucularındandır. 1953’te öğretmenlikten emekliye ayrıldı. İstanbul’da öldü. Rumeli*hisarı Âşiyan Mezarlığı’nda gömülüdür.
Cumhuriyet devri kadın şâir ve yazarlarındandır, ilk şiirle*rinde aruz veznini kullanan şâir, Millî Edebiyat akımını be*nimseyince hece veznine döndü. Şiirlerinde romantik duy*guları, hikâye ve romanlarında da toplum meselelerini, ka*dınların problemlerini işledi. Eserlerinin bir kısmı Aydabir, Şâir, Nedim, Güneş, Çınaraltı, Şadırvan gibi dergilerde yayımlandı.

Şiir kitapları:
1. Yıldızlar ve Gölgeler (1919), 2. Hazan Rüz*gârları (1928), 3. Gayya (1930), 4. Su (1933), 5. Şile Yollan (1935), 6. Sabah Kuşları (1943), 7. Yerden Göğe (1960).

Romanları:
1. Renksiz Istırap (1928), 2. Yakut Kayalar (1931), 3. Çöl Güneşi (1933), 4. Yalnız Dönüyorum (1938), 5. Domaniç Dağlarının Yolcusu (1946), 6. Çölde Sabah Oluyor (1951).

Di*ğer eserleri:
1. Tevekkülün Cezası (Hikâyeler, 1928), 2. Fin*landiya (Gezi nottan, 1935). Şiirlerinden seçmeler: Şükûfe Nİhâl- Şiirler (1975).