Orta öğrenimini Galatasaray Lisesinde yaptı. İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi’ni bitirdi. Emlak Bankası’nda memurluk, Milli Eğitim Basımevinde düzeltme bürosu şefliği yaptı.

İlk şiirlerini Servet-i Fünun Uyanış’ta yayımladı. Yedi Meşaleciler topluluğuna katıldı. Şiir ve yazılarını çeşitli dergilerde yayımladı.

ziya_osman_sabaŞiirlerinde, “çocukluk özlemi, hatıralar, ev-aile sevgisi, yoksullara acıma, Tanrıya bağlanış, kadere boyun eğiş, küçük mutluluklarla yetinme, ölüm, öte dünyaya özlem” konularını işlemiş, içine kapanık tik şairdir. Duygulu, içli bir anlatımı vardır. Hece ölçüsüyle ve serbest yazılmış şiirleri vardır. Hikayelerinde genellikle hatıralarından faydalanmıştır.

Eserleri: Şiir: Sebil ve Güvercinler (1943), Geçen Zaman (1947), Nefes Almak (1957)

Hikaye: Mesut İnsanlar Fotoğrafhanesi (1952), Değişen İstanbul (1959).

ÇOCUKLUĞUM

Çocukluğum, çocukluğum…

Uzakta kalan bahçeler,

O sabahlar, o geceler.

Gelmez günler çocukluğum.

Çocukluğum, çocukluğum.

Gözümde tüten memleket.

Artık bana sonsuz hasret,

Sonsuz keder çocukluğum.

Çocukluğum, çocukluğum…

Habersiz ölen kardeşim,

Mezarı bilinmez eşim,

Her bir şeyim çocukluğum.

Çocukluğum, çocukluğum…

Bir çekmede unutulmuş,

Senelerle rengi solmuş,

Bir tek resim çocukluğum…

Ziya Osman Saba.