KONU: BÜYÜK-KÜÇÜK
ISINMA ÇALIŞMASI: TOP
HEDEF:PMA:A1:Bedensel koordinasyon gerejtiren belirli hareketleri yapabilme.
K1:Atılan nesneleri yakalar
SÜREÇ:BÜTÜN SINIF
Çocuklarla halka olunur.Şimdi elimde kocaman bir top var ve bu topu çok büyük olduğu için tutamıyorum.Topu yanımda duran arkadaşıma veriyorum ve topu sırayla herkes tutacak yine bana gelecek.Şimdi elimdeki top çok küçük aman dikkat edeyim.Düşebilir
Al bakalım sen de dikkat et olur mu elinden kayabilir. Yönergeleri verilerek calişma tamamlanır.Daha sonra verilen topu birbirlerine isim söyleyerek atmaları istenir.
ESAS ÇALIŞMA:EL ARABASI
(Tavşan kocaman lahanayı zar zor taşımaktadır.)
Minik tavşan:hop ho-o-op.biraz daha.ho-o-p!çok ağır,hem de çok büyük.Yoruldum,ama vazgeçmeyeceğim.onu eve götürmeliyim.(lahananın üzerine düşer.)oh,nasıl gütüreyim ben bunu?
Öğretmen:bu ne hal tavşan kardeş?İine karıştığım için özür dilerim,yardım etmemi istermisin?
Minik tavşan: (korkar ve sıçrar)Günaydın öğretmenim.Özür dilerim.sizi görmedim.Lahanayı götürmeye çalışıyorum da …
Öğretmen : Anlıyorum.Lahanayı arabayla götürsene.
Minik tavşan: (çaresiz omuz silker)Arabam yok ki!
Öğretmen:Şimdilik bizimkini kullanabilirsin.Ama görüyorsun ki yük taşımak için bir araba
Gerekli.Sen de kendine bir tane yapmalısın.Yalnız şunu unutma! Yükün arabadan düşmemesi için parmaklık yapman gerekli bunlar ne kadar sık olursa yük o kadar rahat taşınır.(herkese bir araba yapması söylenir.)
Minik tavşan:Anladım harika!Mutlaka yapacağım.Ama şimdi sizin arabanızı kullanabilir miyim?
Öğretmen:Tabi.çocuklar.Arabayı veriyorsunuz değil mi?
Minik tavşan: (arabayı alır şarkı söylemeye başlar.)
Tekerlekli küçük bir araba çocuklar verdiler bana,
Hey kocaman lahana hemen atla arabaya
(Arabayı itmeye başlar.hızla kaybolur.sonra yorgun argın,boş arabayla geri gelir.)
Beni bekleyen kardeşler,lahanayı yediler.
Lahana hem büyüktü,hem de çok lezzetliydi.
Bakın arabanızı hemen geri getirdim Çok teşekkür ederim.Size bir ricada bulunacağım.bana ve kardeşlerime araba modelleri çizer misiniz?Onlara bakarak arabalarımızı yaparız.
Öğretmen minik tavşanın başını okşayarak!)Elbette.Ne dersiniz çocuklar?(evet derler)
Minik tavşan:Çizin çocuklar!Kardeşlerim buna çok sevinecekler
Öğretmen: Hadi çocuklar ,tavşancıklara aynı büyüklükte tekerlekli araba çizmeye çalışın sakın parmaklık çizmeyi unutmayın çünkü ,havuçlar düşebilir .
RAHATLAMA ÇALIŞMASI:LAHANA
Çocuklardan gözlerini kapamaları istenir şimdi büyük bir lahana taşıyorsunuz. O lahanaya taşımakta çok zorlanıyorsunuz önünüze dik bir yokuş çıktı yokuşu tırmanıyorsunuz… Ama lahana çok ve ağır taşıyamıyorsunuz kenarda durup dinlenmek istiyorsunuz lahanayı yanınıza koydunuz oh dinleniyorsunuz havada uçan kuşa bakın ne kadar güzel uçuyor kuşa bakarken baktınız ki lahana birden yuvarlanarak aşağı doru ilerliyor… Lahanayı kaçırdınız şimdi ne yapacaksınız bakalım 5’e kadar sayacağım 5 dediğimde gözlerinizi açabilirsiniz .
Çocukların neler hissettikleri ,neler yaptıklar sorulur.

(Alıntıdır) Çalışma arkadaşıma aittir.

çok teşekkürler meralcim

rica ederim gülşahcım

teşekürler hocam

Tek kelimeyle berbat bir çalışma..Bu drama atölyesini hazırlarken neyi hedeflediğinizi bilmiyorum ama inanın berbat bir drama atölye çalışması

sizin çalışmalarınızı merakla bekliyoruz erdem bey
herhalde paylaşırsınız bizimle

Falanca zamanda, filanca yerde bir ressam ve öğrencileri yaşarmış. Ressamın ve öğrencilerinin yaptığı resimler tüm dünyada tanınırmış. Bir gün mezuniyetini bekleyen bir öğrenci ressama gelmiş.. Demiş ki “üstadım, mezun olmama az kaldı, mezuniyet projem nedir?..
Ressam ondan bir resim yapmasını ve şehir meydanına asmasını söylemiş. Resmin yanına da kırmızı boya kalemleri koymasını ve şöyle bir not yazmasını istemiş ” lütfen resim üzerinde hatalı gördüğünüz yerleri işaretleyin, bize yol gösterin..”
Öğrencisi hocasının dediği gibi yapmış, bir hafta sonra resminin yanına gittiğinde ise resim üzerinde kırmızıya boyanmamış bir nokta bile kalmadığını görmüş.
Öğrenci hemen ressama koşmuş, ağlayarak şöyle demiş ” üstadım ben bu işi bilmiyormuşum, meğer resmimin her yeri hatalarla doluymuş!..
Ressam gülmüş ve ondan tekrar bir resim yapmasını ve şehir meydanına asmasını söylemiş. Resmin yanına da resmi yaparken kullandığı boyaları ve fırçaları koymasını ve şöyle bir not yazmasını istemiş ” lütfen resim üzerinde hatalı gördüğünüz yerleri boyalar ve fırçalarla düzeltin, bize yol gösterin..”
Öğrencisi hocasının dediği gibi yapmış, bir hafta sonra resminin yanına gittiğinde ise resim üzerinde hiç oynama yapılmadığını hayretle görmüş ve ressamın yanına dönmüş.
Ressam olanları şu sözlerle açıklamış: ” sen ilk resimde insanlara fırsat verildiğinde ne kadar acımasızca eleştirebileceklerini gördün, hayatında hiç resim yapmamış insanlar bile gelip resmini karaladı.. Oysa ikinci resminde onlardan hatalarını düzeltmelerini, yapıcı olmalarını istedin.. Dokunan olmadı.. İşte bu sana son dersim olsun.. kötü yönde eleştirmek kolaydır, insanların büyük çoğunluğu bu şekilde yaklaşır..
Yapıcı eleştiride bulunmak ise erdemdir, eğitim gerektirir..”

goncafiliz Nickli Üyeden Alıntı

Falanca zamanda, filanca yerde bir ressam ve öğrencileri yaşarmış. Ressamın ve öğrencilerinin yaptığı resimler tüm dünyada tanınırmış. Bir gün mezuniyetini bekleyen bir öğrenci ressama gelmiş.. Demiş ki “üstadım, mezun olmama az kaldı, mezuniyet projem nedir?..
Ressam ondan bir resim yapmasını ve şehir meydanına asmasını söylemiş. Resmin yanına da kırmızı boya kalemleri koymasını ve şöyle bir not yazmasını istemiş ” lütfen resim üzerinde hatalı gördüğünüz yerleri işaretleyin, bize yol gösterin..”
Öğrencisi hocasının dediği gibi yapmış, bir hafta sonra resminin yanına gittiğinde ise resim üzerinde kırmızıya boyanmamış bir nokta bile kalmadığını görmüş.
Öğrenci hemen ressama koşmuş, ağlayarak şöyle demiş ” üstadım ben bu işi bilmiyormuşum, meğer resmimin her yeri hatalarla doluymuş!..
Ressam gülmüş ve ondan tekrar bir resim yapmasını ve şehir meydanına asmasını söylemiş. Resmin yanına da resmi yaparken kullandığı boyaları ve fırçaları koymasını ve şöyle bir not yazmasını istemiş ” lütfen resim üzerinde hatalı gördüğünüz yerleri boyalar ve fırçalarla düzeltin, bize yol gösterin..”
Öğrencisi hocasının dediği gibi yapmış, bir hafta sonra resminin yanına gittiğinde ise resim üzerinde hiç oynama yapılmadığını hayretle görmüş ve ressamın yanına dönmüş.
Ressam olanları şu sözlerle açıklamış: ” sen ilk resimde insanlara fırsat verildiğinde ne kadar acımasızca eleştirebileceklerini gördün, hayatında hiç resim yapmamış insanlar bile gelip resmini karaladı.. Oysa ikinci resminde onlardan hatalarını düzeltmelerini, yapıcı olmalarını istedin.. Dokunan olmadı.. İşte bu sana son dersim olsun.. kötü yönde eleştirmek kolaydır, insanların büyük çoğunluğu bu şekilde yaklaşır..
Yapıcı eleştiride bulunmak ise erdemdir, eğitim gerektirir..”

hep hatırlatılan ve hatırladığım sevdiğim bir kıssa

harika fikirler verdi teşekkürler