Biliyor musun?
Dudaklarımdan dökülen sözcüklerin,
Senin için ne anlama geldiğini hiç umursamadan,
Yokluğuna isyanlarımı dile getirdim
Satır arası dizelerimde.
Aşkının bana tattırdığı korkularımda,
Gidişlerinin;
Ne denli yıkıcı depremler yaratacağı vardı.
Oysa biz;
Hiç açmamışız hayat bilgisi kitabını.
Sevdanın rengi;
Büyüttüğümüz çınar ağacının gölgesinde,
Daima simsiyah dururken;
Düşlediğimiz renkli gözlüklerle bakmışız geleceğe.
Şimdi ise;
Gerçekler,
Gözyaşı döktürecek kadar çok acıtıyor canımı;
Devrik cümlelerime denk geliyor bahar.
Yarım kalıyor yıllarım,
Umutlarım...
Ve sen;
Yine her şeyden haberli; hiçbir şeyden habersiz!
Geceyi geçirmenin derdinde,
Kendi hayatında yaşlanırken;
Ben geçmişin bağlarını çözüyorum
ilmik ilmik.
Belki bir gün sensizlik olur ilk'lerim....