merhabalar ,
uzun zamandır düşündüğüm bir konuyu sizinle paylaşmak isityorum.
hepimiz anasınıfı, okulöncesi öğretmenleriyiz neden eğitimlerimiz farklı???
ben elimden geleni yapıyorum 1 sene veli maddi manevi herşeye gögüs gererek çocuklarına anasınıfı eğitimi aldırıyor. bazı veliler hayal kırıklıkları yaşıyor bazıları memnun ayrılıyor.
ben sanat etkinliklerine önem veriyorum hafta 4 kez kağıt kesme, yırtma yapıştırma yaptırıyorum. bazen kartonlarımız yetmiyor kendim alıyorum. ama bakıyorumda bazı öğretmen arkadaşlar ayda 10 etkinlik yaptırmıyor. çocukların kartonları yırtılıyor eskiyor tozlanıyor çöpe gidiyor. tabi velinin hayali parasıda. çocuklarımızında küçük kas gelişimini tam tamamlamadan 1. sınıfa başlıor.
başka bir örnek vericem çocukların dolabları karman çorban oluyor, hamur kapakları acık, boyalar saçılmış çocuklar eşyalarına özenli davranmayı koruma ve kollamayı sahiplenmeyi öğrenmeden eskiiyor, kayboluyor vs
yine başka bir örnek bazı öğretmen arkadaşlarımız sabah 8: 30 serbest zamana başlayıp 10 11 e kadar oynatıyor.
dünya para verdirip velilerden dergi alıyoruz bakıyorumda bazı arkadaşlarımız bomboş eve gönderiyor, ya da karalıyor çocuklar neden çocuklara kitapla nasıl çalışmaları gerektiğini öğretmeden dergi aldırıyoruz çocukların kitap bilincini geliştirmiyceksen neden alınıyor.
sonra veliler halkımız diyorki anasınıfı boş öğretmen yiyip içiyor kızım, oğlum hiç bir sey öğrenmedi öğretmen hep istiyor hep istiyor ama icraat yok.
mesala bana 2. dönem sonunda bi veli geldi başka okuldan seneye sizin okulunuza vericem, fakat kaygılarım var dedi konuştuk okulda yaşadığı sıkıntıları anlattı çocuğun gelişmediğini çocukların hep oynadığını, bahçeye çıkıp sınıfa girmeden eve geldiklerini vsvs
arkadaşlar soruyorum hepimiz bu işin eğitimini alldık neden işimizi farklı yapıyoruz, neden okulöncesini geliştirmk için uğraşırken ilk baltayı biz vuruyoruz. okulöncesinin yaygınlaşmasını isterken neden işimizi güzel yapmıyoruz.
sayıları öğrenmeden renkleri öğrenmeden çizgi çizmeden neden çocuklarımızı 1. sınıfa gönderiyoruz, ben vicdanen huzusuz oluyorum meslektaşlarımın işine bu kadar gereksiz bir şeymiş gibi yaklaşmaları beni çok üzüyor.
lütfen elimizden gelenin en iyisini yapmaya çalışalım. velilerimizin bakış açışını ilk başta biz düzeltebiliriz....
teşekkürler, lütfen beni yanlış anlamayın......................................... .