Çocukluğumdaki komşuluk ilişkilerimizi hatırlıyorum da içim bir buruk oluyor.Okuldan geldiğimde annem evde yoksa doğru Sevim Teyzeye giderdim.
Yolumu gözler gibi karşılardı beni Komşu Annem derdim ona.
Bugünde oturduğum mahalleye girerken bir komşumla karşılaşmayayım diye dua ediyorum bir Merhaba demeye çekiniyoruz artık.

Sanırım artık hepimiz birbirimize yabancı birbirimize yabancı yüzler gibiyiz.

Sanırım içimde çocukluğumdan kalmış buruk bir mahalle özlemi var daha mı saf ve samimiydik acaba komşularımıza karşı..

benim çocukluğum köyde geçti. bu yüzden harikaydı. şehre geldiğimizde 10 yaşındaydım. akşam olunca, bütün çocuklar toplanır, dar sokaklı mahallede camdan cama ip gerer voleybol oynardık. kimse rahatsız oldum diye kızmazdı. şimdiki çocukların yerinde olmak istemezdim doğrusu.

mutluluk mavi çocuk oynardı bahçemizde...
gerçekten özledik eski komşuları komşulukları teşekkürler.

hayatımız işte böylesine hızlı geçerken nasıl olurda yakınımızdakilere vakit ayıramazdık.Kim olursa olsun geriye dönüp baktığında mazideki anılar yüreğini burkup,iki damla göz yaşı akıtıp,bir of çektirebiliyor.Fakat geriye dönüp keşke dememek bizim önümüzde sıcak servis olarak dururken bizler yinede geriye dönüp melankolik düşlerimizi bir kenarıya koyamıyoruz.Yüce ALLAHIM hiçbirimizi keşke dedirtmesin,pişman olacağımız işler yaptırtmasın,hidayete erip ayağımızı kaydırtmasın İNŞALLAH..dua ve dua ile hayırlı sabahlar..