Kalbimin Enkazına Bile Gömmedim Ben Seni
Reddettin sevgimi
Çektin gittin
Dönülmez akşamların karanlığına
Beni bıraktın karanlığın ortasında
Giderken hiç mi düşünmedin
Arkamda kalan ne olacak diye
Çok mu mutlu oldun giderken
Bir zulüm gibi çektin gittin
İçimde yanan kor alevleri görmeden
Terk ettin gittin
Gittin de sustu gündüzüm gecelerim
Seni yazmaz oldu kalemlerim
Seni anlatmaz oldu mısralarım
Gönlümde ne varsa senin adına hepsi yok oldu
Sokaklarımı gecemi hasretin sarıyor kor alev
Seni aldatan şehirlere kaçtın gittin
Aktı mı bensiz nehirlerin
Açıyor mu bensiz çiçeklerin
Boş ver kime söylüyorum ki ben
Sabır çiçeklerini
Sabırla yetiştirmeyen birine ne anlatıyorum
Yoluma celladını koyup gidene ne anlatıyorum
Kapatıyorum kapımı sana ve yoluna
Gir artık kimi sevdin ise koluna
Geri dönme sakın gözü yaşlı sokağıma
Sen kokmuyor artık sokaklar
İhanetin kokuyor küf kokar gibi
Güvercinler uçmuyor artık
Leş kargalar uçuyor gökyüzünde
Gözlerini karartın gittin
Bu defteri de burada kapatıp gittin
İsyankâr bir bakış ile beni boğdun terk ettin
Kalbimin enkazına bile gömmedim ben seni
Oraya da layık değilsin harami bakışlarınla
Şimdi ikimizde uzaklardayız
Sen ayrı bir dünyada
Bense ihanet ile bıraktığın hayatı hazım etmeyen çalışıyorum
Mehmet Aluç